كار آفرينان با تلفيق انواع مختلفي از تكنولوژيها و مفاهيم اقتصادي ، كالاها و يا خدمات· قابل فروش عرضه مي نمايند. بنابراين خود عملاً مخترع مي باشند. اين افراد از طريق دستيابي به منابع لازم و سر هم كردن آنها در قالب شركتهاي جديد التاًسيس ، خلاء هاي موجود در زمينه نيروي انساني ، سرمايه، توليد و بازار يابي را پر مي كنند . اما افزون بر اين آنان قادرند فرصتهاي سود آور بالقوه را تشخيص دهند، استراتژي تهور را ذهنيت بخشند و خود به نيرويي كليدي تبديل شوند كه ايده هايشان را به گونه اي موفقيت آميز از آزمايشگاه به بازار هدايت نمايند. آنان كه در پي انجام كار به تنهايي مي باشند ، معمولاً نخستين فرزند خانواده هايي· هستند كه والدينشان براي خود كار مي كنند و موفقيت هايشان منجر به ايجاد نياز بالا براي موفقيت در كار آفرينان مي گردد . آنانكه به تنهايي به ايجاد كار مي پردازند مي توانند انرژي فراواني داشته باشند و براي راه اندازي عمليات مورد انتخاب خود به شدت تلاش كنند . قابليت پذيرش ريسكهاي منطقي و متعادلي كه از احتمال موفقيت برخو دار باشند را دارند .